ارائه الگویی بهینه برای توسعه پایدار شهرهای کوچک منطقه جلگه ای( نمونه موردی شهر گتاب )

توسعه پایدار شهری در دهه های اخیر به الگو واره نوین و مسلطی در برنامه ریزی شهری تبدیل شده و هر گونه برنامه ریزی در شهر چنانچه با رویکرد توسعه پایدار طراحی و تدوین نگردد عملا در دسترسی به اهداف مورد نظر با موفقیت کمتری مواجه خواهد بود . وجود مشکلات ناشی از رشد شهرهای بزرگ تراکم جمعیت و همچنین مهاجرت روستائیان به این شهرها موجب توجه و تاکید برنامه ریزان به تقویت و رشد شهرهای کوچک گردید. مطالعه و بررسی های محققان در کشورهای مختلف جهان نشان می دهد که شهرهای کوچک یکی از موفق ترین نمونه های سکونتگاهی در زمینه تحقق توسعه پایدار است هدف این پژوهش «ارائه الگویی بهینه برای توسعه پایدار شهرکوچک گتاب است. روش پژوهش توصیفی-تحلیلی است و جمع آوری اطلاعات به دو شیوه اسنادی و پیمایشی انجام گرفته است. بدین منظور2 شاخص از توسعه پایدار در ابعاد زیست محیطی - اجتماعی و کالبدی شهر در قالب 34 سوال در بین مردان و زنان پرسش شده است. که با توجه به تحلیل آماری صورت گرفته بر روی شاخص های مورد بررسی در این تحقیق و با آزمون های همبستگی و t-test و تحلیل عاملی به تجزیه و تحلیل و آزمون فرضیه پژوهش پرداختیم و به این نتیجه رسیدیم که دربین 4 شاخص زیست محیطی مربوط به فرضیه اول تفکیک زباله پایدار و کیفیت فضای سبز، دفع آب سطحی و کیفیت آب ناپایدار و فرضیه اول مورد تایید می باشدو با آزمون t-testاز 15 شاخص مربوط به توسعه پایدار، در ابعاد اجتماعی –کالبدی شهر گتاب به غیر از شاخص های سرمایه گذاری، دلبستگی محلی اهالی، احساس مسئولیت ساکنان،دسترسی به بازار عرضه و وضعیت روشنایی معابر دارای وضعیت پایداری می باشند مابقی دارای وضعیت نا پایداری و ضعیف و فرضیه دوم نیز درست می باشد .